FOLIE POLIMEROWE A MONOMEROWE

W reklamie, zwłaszcza zewnętrznej bardzo często stosowana jest folia samoprzylepna. Folie różnią się między sobą m.in. procesem powstawania i właściwościami. Do najczęściej używane folie to:

FOLIE MONOMERYCZNE

To najpopularniejszy i najczęściej stosowany rodzaj folii samoprzylepnej ze względu na:

• dostępność,
• stosunkową niską cenę,
• łatwość w montażu.

Ograniczenia:

• nadaje się do stosowania tylko na powierzchniach gładkich i płaskich,
• trwałość – przetrwanie folii w dobrym stanie to od 3 do 5 lat, w zależności od czynników – takich jak, jakość użytego materiału, jak i warunki atmosferyczne – wewnątrz trwałość może być z oczywistych względów większa
• grubość folii wynosi ona standardowo ok. 80-100 mikrometrów, co ma wpływ na ograniczoną elastyczność i może powodować odklejanie się folii na przetłoczeniach.

FOLIE POLIMEROWE

Folie dla wymagających:

• trwałość – jej odporność na czynniki atmosferyczne to od 5 do 7 lat
• doskonała w reklamie outdoorowej, o wiele lepiej niż folie monomeryczne – we wnętrzach można mówić o właściwie nieograniczonym czasie wytrzymałości.
• jest cieńsza niż monomeryczna (grubość 70 mikrometrów), lepiej radzi sobie z nierównościami na powierzchniach

Podsumowanie:

• folia polimerowa wskazana jest dla realizacji dysponujących większym budżetem, ale też oczekujące lepszych, długotrwałych rezultatów. – popularna do oklejania samochodów
• folia polimerowa wymaga więcej pracy przy montażu niż folia momomeryczna
• w przypadku mniej wymagających form reklamowych, np. napisów dekoracyjnych, swoje zadanie powinna spełnić całkiem dobrze standardowa folia monomeryczna, nie ma konieczności inwestowania w folię polimerową

PRZYGOTOWANIE POWIERZCHNI POD TAPETOWANIE

Uprzątnij pomieszczenie – będzie Ci łatwiej i wygodniej. Pamiętaj – Tapety najlepiej kłaść, gdy temperatura w pomieszczeniu wynosi 15-18°C (przy tapetach papierowych temperatura może być nieco niższa). Tapetowanie nie powinno się odbywać w pomieszczeniach zbyt ochłodzonych (poniżej 5°C) oraz silnie ogrzewanych – najlepiej na ten czas wyłączyć ogrzewanie.

Przygotowanie ścian:

Podłoże nieotynkowane – można na nim układać tapety, pod warunkiem że zaszpachluje się ubytki i niedokładnie wypełnione spoiny oraz zeszlifuje wypukłości.

Podłoże pomalowane:

• farbę kredową lub wapienną trzeba starannie usunąć szpachelką po uprzednim zamoczeniu,
• niezniszczoną powłokę z farby olejnej lub emalii wystarczy przeszlifować i odkurzyć, jeśli powłoka się łuszczy, trzeba ją zeskrobać, a pozostałości usunąć  preparatem do usuwania starych powłok malarskich,
• farbę emulsyjną lub akrylową – jeżeli nie odpada – zmywa się wodą z detergentem lub specjalnym płynem do mycia ścian.

Podłoże z płyt gipsowo-kartonowych – trzeba zaszpachlować wszystkie połączenia płyt oraz ubytki, a potem je przeszlifować.

Podłoże pokryte tapetą – stare warstwy tapety należy usunąć szpachelką po uprzednim namoczeniu jej ciepłą wodą z dodatkiem kilku łyżek 10-procentowego octu lub specjalnym płynem do usuwania tapet (np. Metylan, Alpan). Można też użyć elektrycznego nawilżacza do tapet. Tapety winylowe warto przed namoczeniem podrapać drucianą szczotką, wtedy woda łatwiej dotrze do warstwy z klejem. Inne tapety zmywalne wystarczy przetrzeć papierem ściernym.

Generalnie: podłoże powinno być idealnie gładkie, czyste, suche i bez pleśni. Dziury po zbędnych gwoździach i kołkach, pęknięcia i rysy należy wypełnić szpachlówką lub zaprawą gipsową. Nierówności wygładzić szpachelką, a chropowatości (nawet tak drobne jak ziarenka piasku) zeszlifować papierem ściernym. Miejsca połączeń płyt i niewielkie pęknięcia można specjalną taśmą. Jeżeli ściany są bardzo chropowate i nierówne, warto jako podkład – zwłaszcza pod cienkie, jasne tapety – położyć specjalną tapetę izolacyjną lub dwie, trzy warstwy papieru pakowego. Tłuste plamy usuwa się szmatką zanurzoną w benzynie lub rozpuszczalniku.

Gruntowanie: dzień przed położeniem tapety należy zagruntować podłoże preparatem do gruntowania albo rozcieńczonym klejem do tapet.